(அறுசீர் கலித்துறை – 10 செய்யுட்கள்)
-
மழைதூறும் மேகங்கள் நெஞ்சில் விழுகின்ற
கடுங்காற்று நேர்கள் கடலாகும் வாழ்வில்,
கொழுந்தாகும் தேயிலை கொய்வோரின் பங்கும்
உழைப்பாலே தங்கி உறைந்தது பூமி –
விடியலே வருமோ இவர்க்கொரு நாளில்? -
மரச்செடி வீதியில் மார்பழிக்கும் கையை
உதிரத்தில் தோய்ந்துகொள் உந்திகள் போல,
கதவாகித் தள்ளிடும் காலங்களோடும்
நடுநிசி தூக்கத்தில் நாணிகள் காண்பான்,
பசுவாய்ப் பிழைக்கும் பழக்கமே யாமே. -
சுகமின்றி சாய்ந்தழி தோள்களில் வண்டி
இழுத்திடும் பாரம் இருந்ததோ காதல்?
வாடியும் பூக்கள் வறண்டுவீழ் கூழில்
சாமானே ஆனது சாமீன் ஆசை,
பரமனும் நோக்கி படர்ந்திடான் ஏன்? -
சுடுகாடு போல எரிகின்ற தொட்டில்
உழந்தவர் பிள்ளைகள் உண்டியை நோக்க,
சிரமங்கள் வேரான சின்னமாம் வாழ்க்கை,
நெருப்போடு தள்ளிய நிலப்புழு போலும்,
நரைகூந்தல் தேய்ந்ததும் நாடகம்தானே? -
மொழிக்கே இனிமை தந்தாளும் தமிழ்
இழைக்கே அடிமை என்றாளோ யாரோ?
எரிபொருள் போல எரிகின்ற நெஞ்சம்
பரிகாசம் செய்த பசுங்கால நாடே,
வெருட்டாதே மீண்டும் விடிகதிர் வேண்டும். -
தேடாத பாசம்தான் தேய்ந்தது இன்று,
நிலத்தேழை கண்ணீர் நிழலாக நின்று,
மேடாகும் வானில் விழியாலே மட்டும்
பதைப்பாகும் நினைவைப் பகிர்ந்திடும் யாரோ?
கொடுப்போரே மாய்ந்து குழைந்தனர் தேவை. -
தாய்க்கொரு ஆசை – பிள்ளைக்கு கல்வி,
வேளாண்மை இல்லை; விதை நனைந்து அழுதும்.
தேயிலைப் பையனே தேர்ச்சி பெறினும்,
ஒருநாளும் நகரும் ஒளிகாட்டும் நேரம்?
மரபாகும் வலியே மறக்குமோ பின்பு? -
கூலிக்கு வந்தும் கொதிக்கும் மதிப்பில்
எழுப்பிய தேசம் இசைக்கவே இல்லை.
முகமூடி போடுவோர் மொத்தமும் பேரில்,
உரிமையை வாங்கும் உரவுகள் யாரே?
தனிமையே நம்மைத் தழுவிடும் போது. -
நிலத்தில் விழுந்து நினைவில் இருந்தும்
பயிரில் மலராத பரிதாப வாழ்வு.
பணிக்கே பிறந்தோம் பண்பென்ன கேட்கும்
குறும்பாய்த் தாழ்ந்தும் குயில்பாடும் நாள்
ஒருநாளும் வரும் என்று உறுதி உண்டோ? -
இழிவிலும் அழிவிலும் இன்பமே தேடும்
தேயிலைத் தொழிலாளர் தேசத்தின் முள்.
கழுவாத பாவங்கள் கண்ணீரில் நனையும்,
எரிகின்ற நெஞ்சத்தில் எழிலொளி தேடிப்
பதைத்தாலும் வாழ்வைப் பரிசளிக்குமோ
